Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2010

Everybody's Fine

Everybody’s Fine- Είναι όλοι τους καλά ... ♥ Άλλοι τις θεωρούν βαρετές.. και χάσιμο χρόνου. Εγώ τις βρίσκω συναρπαστικές γιατί μέσα από τον ήρεμο τους τρόπο αναλύεις τους ανθρώπους. Αυτό είναι το νόημα άλλωστε σε κάθε κοινωνική ταινία. Αλήθεια. Πόνος. Ψέμα. Άγνοια. Όλοι είναι καλά όμως. Μία ταινία που μιλάει για την αλήθεια. Για ένα γεγονός που συμβαίνει αλλά δεν μπορείς να το πεις. Δεν μπορείς να αποκαλύψεις την αλήθεια του, γιατί είτε θα πληγώσει τον άλλον, είτε θα τσαλακώσει την ωραία εικόνα που έχει φτιαχτεί για το κάθε τι. Η αλήθεια είναι μία μικρή κατάρα και ταυτόχρονα ευλογία. Δεν ξέρεις ποτέ σε ποια από τις δυο κατευθύνσεις θα λειτουργήσει, αν αξίζει, αν πρέπει … και το σημαντικότερο αν θέλεις. Η αλήθεια είναι πολύ σκληρή. Άλλοι λένε πως προτιμούν την αλήθεια και όταν τους την προσφέρουν σαστίζουν στο γεγονός αμίλητοι. Γιατί έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Ένα σύνολο συναισθημάτων που αλλάζουν πορεία, όπως το νερό ή ο αέρας. Υπάρχουν συγκεκριμένες στιγμές αλήθειας που δεν πληγώνουν

Nowhere Boy

Nowhere Boy ... ♥ Πάντα μου άρεσαν οι βιογραφίες. Μαθαίνεις τόσα πράγματα. Τα καλά και τα άσχημα. Και ειδικά όταν αποτυπώνονται στο καρέ του κινηματογράφου, το αποτέλεσμα από μόνο του είναι συναρπαστικό. John Lennon. Το παιδί χάρισμα. Η γενιά του rock and roll και ο Elvis, τον βοήθησαν να ξεσπάσει την οργή του, για τις οικογενειακές του υποθέσεις, δημιουργώντας την δική του ροκ μπάντα, ύστερα από πολλές περιπέτειες. Από την μία η φιλελεύθερη και μυστηριώδης μητέρα του, εξαφανισμένη από χρόνια και από την άλλη η αυστηρή και τυπική θεία του, που τον μεγάλωσε με παιδεία και συνετότητα. Η ταινία ως απόδειξη του δημιουργικού θυμού, που εκφράζεται μέσα από την μουσική, μας περιγράφει την νεαρή ζωή του John μέχρι να φύγει για το πρώτο του επαγγελματικό ταξίδι.. Η ταινία που μας εξηγεί τις ανθρώπινες σχέσεις, τις αληθινές εξαρτήσεις και την ευθύνη σε όποια είναι πραγματικά η μητέρα μας. Και ύστερα από χρόνια, με μία κιθάρα αγκαλιά και τα συναισθήματα να τρέχουν όπως το τσιγάρο, η μουσική μιλάε