Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Idiocracy


Idiocracy ... ♥

Σε μια άκρως κωμωδιακή χροιά εξελίσσεται η ταινία Idiocracy, αμερικανικής παραγωγής του 2006. Σε μία μίξη πραγματικότητας, φαντασίας και απίστευτης τεχνολογίας, βλέπουμε βαθμιαία την εξέλιξη του ανθρώπου στο πέρας του χρόνου, τις ανάγκες του, τις επιθυμίες και τις σκέψεις για το μέλλον.

Ο Joe είναι ένας μέσος άνθρωπος που δουλεύει για την βιβλιοθήκη του στρατού. Δεν έχει κάτι ιδιαίτερο στο βιογραφικό του, ούτε προσπαθεί για τίποτα. Απλά κάθεται στο γραφείο του και κάνει την βάρδια του. Η Rita είναι μία νεαρή πόρνη η οποία έχει μπλεξίματα με τον «μάνατζερ» της.

Και οι δυο τους, επειδή δεν έχουν οικογένεια, υποβάλλονται σε ένα άκρως απόρρητον τεστ, κατά το οποίο θα τους παγώσουν και θα τους ξυπνήσουν ένα χρόνο μετά. Αφού το πείραμα θεωρητικά πετύχει και ξυπνήσουν, άρα είναι ζωντανοί, οι υπεύθυνοι της εταιρίας αυτής θα παγώσουν και άλλους ανθρώπους για να εξυπηρετήσουν τις εκάστοτε ανάγκες της υπηρεσίας τους.

Τι συμβαίνει όμως όταν ο Joe και η Rita βρίσκονται αντί για το 2006 στο 2505, μετά από κάποιο συμβάν και επειδή απλά τους ξέχασαν;

Πως είναι πλέον ο κόσμος, η τεχνολογία και οι ανθρώπινες σχέσεις;

Για τους οπαδούς των καθαρά κοινωνικών ταινιών, ίσως φανεί αρκετά αστείο στους διαλόγους και στην σκηνοθεσία, όμως ξέρουμε πολύ καλά πως οι κωμωδίες κινούνται σε άλλα standards, το πρώτο και βασικά, να γελάσει ο θεατής, και ύστερα να μπορέσει η ταινία να περάσει τα σωστά και σοβαρά μηνύματα, και ας μην φαίνονται άμεσα, αυτοσαρκάζοντας έτσι την στιγμή και την εκάστοτε υπόθεση.

Προσωπικά η ταινία μου άρεσε αρκετά και γι’αυτό σας την προτείνω.
Περιμένω και τις δικές σας κριτικές!

Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μου Νικόλα, που πρότεινε την ταινία.

Τίτλος ταινίας: Idiocracy
Κριτική από το Imdb: 6.4/10
Dvd Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 10 Απριλίου 2007

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Detachment

«Στη διάρκεια μιας θαμπής, σκοτεινής και αθόρυβης ημέρας... το φθινόπωρο εκείνου του έτους... καθώς τα σύννεφα κρέμονταν απειλητικά χαμηλά απ' τα ουράνια... και μόλις έχοντας διασχίσει, πάνω σε άλογο, μόνος... ένα απομονωμένο και θλιβερό κομμάτι της χώρας.. αργά βρέθηκα, καθώς έπεφτε το υγρό σκοτάδι... να κοιτάζω το μελαγχολικό Σπίτι των 'Ασερ. Ξέρω πως δεν ήταν όπως παλιά... αλλά μια ματιά στο κτίσμα... μου έφερε μια αίσθηση αφόρητης κατήφειας που πλημμύρισε το πνεύμα μου... κοίταξα το έρημο τοπίο τριγύρω... τους γυμνούς τοίχους... και τους λίγους λευκούς κορμούς, μαραζωμένων δέντρων... μέσα σε απόλυτη κατάθλιψη… Δεν υπήρχε ψυχρότητα... αλλά κάποιο ναυάγιο... μιας αηδιασμένης καρδιάς.» Η κοινωνική ταινία της εβδομάδας φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της αποσύνθεσης. Σε ένα σχολείο μιας περιοχής της Αμερικής οι καθηγητές χάνουν ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον για προσφορά στην μάθηση, καθώς τα προβλήματα στη

Pi

Γυρνάμε πίσω στον χρόνο, για να αναλύσουμε μια ταινία του 1998. Η ταινία Pi παρουσιάζει την ιστορία ενός μαθηματικού. Ο νεαρός αυτός ιδιοφυής είχε πνευματική ανησυχία ως προς τα πρότυπα που παρουσιάζουν οι μαθητικοί τύποι πράξεων και ήθελε να βρει την πηγή της ύπαρξης τους. Σε μια καθημερινότητα εμμονής και προσκόλλησης στον στόχο του, η ταινία μας παρουσιάζει την πορεία του από την ιδέα του μέχρι και την τελευταία του πράξη αφοσίωσης. Στην γρήγορη Αμερική με τις μεγάλες ευκαιρίες και κάθε φιλοσοφία, ο πρωταγωνιστής αναπτύσσει τις ιδέες του και χάνεται εντέλει μέσα σε αυτές. Σκηνοθετικά η ταινία εκφράζει το απόλυτο ψυχολογικό αποτέλεσμα της εμμονής, με το ασπρόμαυρο στοιχείο του χρώματος να κάνει πιο έντονο το συναίσθημα. Τα κοντινά πλάνα δείχνουν την απόλυτη αφοσίωση, ενώ η οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή του πρωταγωνιστή περιτριγυρίζεται από μυστηριακές μουσικές νότες και περίεργα βλέμματα. Παράλληλα η ταινία εντάσσει και το θρησκευτικό ιδεώδες στα εμμονικά πλαίσια, δίδο

Sin Nombre- Χωρίς Ταυτότητα

Sin Nombre- Χωρίς Ταυτότητα ... ♥ Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να το αρνηθείς.. είναι το διακριτό της ζωής… Υπάρχουν κάποιες πόλεις στις οποίες ισχύει η φράση «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός»… Υπάρχουν περιοχές σε όλο τον κόσμο, αλλά συγκεκριμένα για αυτή την ταινία στο Μεξικό.. όπου η τιμιότητα και η αγνή προσπάθεια δεν υφίσταται. Εκεί όπου η εξουσία είναι καθημερινή υπόθεση.. και μετατρέπεται σε βία. Γιατί έτσι είναι.. στις συμμορίες έχουν συνηθίσει να λένε: Η οικογένεια είναι πάντα οικογένεια.. Και αν παραβιάσεις αυτό τον νόμο.. είσαι νεκρός… Τσιάπας, Νότια του Μεξικού. Ο νεαρός «Κάσπερ» είναι χρόνια στην συμμορία και θεωρείται πλέον παλιός, ένας κλασσικός γκάνγκστερ, αφού έχει κλέψει, έχει σκοτώσει.. και ότι άλλο του ζήτησαν από την «οικογένεια». Παράλληλα, ο έρωτας του για την Μάρθα Μαρλέν τον κάνει πλέον λιγότερο σκληρό και όχι συνεπή στις υποχρεώσεις του. Είναι για εκείνος ο καλός της αλλά και μυστήριος Γουίλι.. Όταν θα μπεί στην «οικογένεια» ο πιτσιρι