Dead Poets Society

Συνετά και μαζεμένα παιδιά προχωρούν στην ροή της ζωής …
Στο καθολικό σχολείο…
Του 1959…
Μαθήματα σκληρά, γεμάτα κανόνες και υποψήφιες τιμωρίες..
Στιγματίζουν κάθε χρονιά..
Ώσπου έρχεται εκείνος…
Ο νέος καθηγητής της Αγγλικής Φιλολογίας,

Ο John Keating να τους δείξει έναν νέο τρόπο έκφρασης, εκείνο των λέξεων. Το μάθημα μαζί του δεν ήταν ποτέ βαρετό γιατί είχε ένα τρόπο να προσελκύει το ενδιαφέρον αυτών των νέων που είναι όλο ζωντάνια και διάθεση για αντίδραση!

Η έννοια της ομαδικότητας και της συνύπαρξης είναι ουσιαστική και καθοριστική στον τρόπο που αναπτύσσεται η φιλία τους, μία αίσθηση οικογένειας θα έλεγε κανείς.

Ονειρικά βαδίζουν σιγά σιγά σε μονοπάτια γνώσης, σοφίας και κυρίως τόλμης.

Αλλά αυτό δεν είναι για όλους θετικό..

Σαν λαβωμένος Χριστός απογοητεύεται με τον πατέρα του ο Neil, που του απαγορεύει να ασχοληθεί με το θέατρο.

Και συνεχίζει..

Carpe Diem

Η σκληρότητα της εποχής.. η ηθική και οι κανόνες..
Όλα εχθροί του .. και περισσότερο ο πατέρας του.

Η απογοήτευση.. ο ευνουχισμός των ιδεών..

Τον έφθασε στον θάνατο..

Άλλοι πεθαίνουν ψυχικά μόνο .. μα εκείνος επέλεξε και σωματικά..

Γιατί πράγματι στην ηλικία των 17, μπορείς να μιλήσεις στα παιδιά για την αλήθεια και την γνώση χωρίς να τους πείσεις πως τα όνειρα τους είναι διαγραμμένα από την μοίρα τους. Γιατί άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις.. εκείνη η εποχή όμως.. ήξερε μόνο το προδιαγραμμένο.

«Ο Νηλ είναι νεκρός»

Και ύστερα η φυγή από την αποδοχή του θανάτου του φίλου του..
Αληθινή αγάπη και φιλία μας διδάσκει αυτή η ταινία.
Πέρα από συμφέροντα και προσδοκίες.
Αφού ένα είχαν.. να είναι μαζί ..
Υποσυνείδητα.

Ο δρόμος από τον δογματισμό στην ελευθερία της βούλησης.. δεν θα είναι εύκολος.

Ντροπαλότητα, α-τόλμη και φόβος...
Μέσα σε μία στιγμή με κλειστά τα μάτια
Έδειξαν ένα άλλο πρόσωπο
Έδειξαν τον πραγματικό του εαυτό
Πλούσιο σε χαρακτήρα, να δώσει..
Να αδράξει την μέρα..
Carpe Diem

Και όταν έρθει η ώρα της κρίσης..

Με τα μάτια τους γεμάτα προτάσεις θα του σιγοψιθυρίζουν στην αύρα τους το «απάντησε σε ότι σου ζητηθεί. Δεν έχεις άλλη επιλογή άλλωστε.»

Μία άκρως ρεαλιστική ταινία για την αυστηρότητα και τον τρόπο ζωής εκείνης της εποχής, όπου η ελευθερία είναι μία φράση ποίησης για τα παιδιά του σχολείου, σχεδόν απαγορευτική.

Ο Robin Williams στον ρόλο του μορφωμένου και φιλελεύθερου δασκάλου, ενσαρκώνει τον άνθρωπο- αντίδραση με κάθε κόστος. Είναι έτοιμος να θυσιάσει ακόμα και την επαγγελματική του ακεραιότητα για να διδάξει μικρές αλήθειες στα νεαρά αυτά παιδιά.. μέχρι να ενοχοποιηθεί η γνώμη του.

Διακρίνονται επίσης σε νεαρή ηλικία οι γνωστοί και καταξιωμένοι -επίσης- ηθοποιοί: Robert Sean Leonard (House M.D), Ethan Hawke (Brooklyn’s Finest και Daybreakers).

Κάποια μαθήματα δεν χρειάζονται τυπικότητες άλλωστε..

Το γιατί θα το καταλάβετε όλοι σας :)

Όμως οι κανόνες του σχολείου- είναι κανόνες.

«Καπετάνιε, ω καπετάνιε μου …»
Μίλησε και ο πιο ντροπαλός κύκλος μιας ψυχής…
Και ύστερα όλοι τους.. ως μια πνοή!

Και η αποσυνθετική φωνή της λογικής κράζει:
«Καθίστε όλοι κάτω.»

Μία φράση τους όμως.. η ανταμοιβή μιας ζωής..

«Σας ευχαριστώ παιδιά»

Ο χαμένος κύκλος των ποιητών..
Δεν είναι ποτέ χαμένος!

Τίτλος ταινίας: Dead Poets Society
Χρονολογία ταινίας: 1989
Σκηνοθεσία: Peter Weir
Πρωταγωνιστούν: Robin Williams, Robert Sean Leonard, Ethan Hawke
Κριτική από το Imdb: 7,8/10