«Στη διάρκεια μιας θαμπής, σκοτεινής και αθόρυβης ημέρας... το φθινόπωρο εκείνου του έτους... καθώς τα σύννεφα κρέμονταν απειλητικά χαμηλά απ' τα ουράνια... και μόλις έχοντας διασχίσει, πάνω σε άλογο, μόνος... ένα απομονωμένο και θλιβερό κομμάτι της χώρας.. αργά βρέθηκα, καθώς έπεφτε το υγρό σκοτάδι... να κοιτάζω το μελαγχολικό Σπίτι των 'Ασερ. Ξέρω πως δεν ήταν όπως παλιά... αλλά μια ματιά στο κτίσμα... μου έφερε μια αίσθηση αφόρητης κατήφειας που πλημμύρισε το πνεύμα μου... κοίταξα το έρημο τοπίο τριγύρω... τους γυμνούς τοίχους... και τους λίγους λευκούς κορμούς, μαραζωμένων δέντρων... μέσα σε απόλυτη κατάθλιψη… Δεν υπήρχε ψυχρότητα... αλλά κάποιο ναυάγιο... μιας αηδιασμένης καρδιάς.» Η κοινωνική ταινία της εβδομάδας φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της αποσύνθεσης. Σε ένα σχολείο μιας περιοχής της Αμερικής οι καθηγητές χάνουν ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον για προσφορά στην μάθηση, καθώς τα προβλήματα στη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου