Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Stoker


Το ψυχολογικό θρίλερ για τον μήνα Μάρτιο. Τρεις αγαπημένοι ηθοποιοί ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα δραματικό αποτέλεσμα που εκπλήσσει για τις multiplex αίθουσες. Η βασιζόμενη ταινία στην απώλεια βρίσκει σταδιακά όλες τις απαντήσεις. Η India ύστερα από τον θάνατο του πατέρα της, ζει με την μητέρα της Evelyn σε μια τυπική περιοχή της Αμερικής. Το πένθος μεγιστοποιεί την απόσταση μεταξύ τους. Το χάσμα των γενεών και η «απουσία» σε όλες τις μορφές, κάνουν το γεγονός πιο έντονο. Όλα θα αλλάξουν όταν θα βρεθεί στην κηδεία ο γοητευτικός Θείος Charlie, για τον οποίο κανείς δεν γνώριζε μέχρι πρότινος. Τι μυστικά θα αποκαλυφθούν στην οικογένεια; Ποιος μπορεί να αντέξει τώρα την αλήθεια;

Σε σκηνοθεσία του Chan-wook Park δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο από μια ιδιαίτερη άποψη λήψης. Σε μια σύνθεση σκηνοθεσίας που άλλοτε θύμιζε indie κινηματογράφο, και άλλοτε Κορεατική αισθαντικότητα. Τα πλάνα επικεντρώνονται διαρκώς στο πρόσωπο. Αυτό ίσως κουράσει ή εκπλήξει τον θεατή. Ίσως το «ωμό» συναίσθημα να ήταν η καθοριστική σκέψη του σκηνοθέτη για το νόημα της ταινίας που έρχεται στο τέλος. Ιδιαίτερα τοπία δηλώνουν την αγροτική αλλά και εύπορη ταυτότητα, ενώ προσδίδουν ταυτοχρόνως μια αόρατη ενοχή. Οι πρωταγωνιστές Mia Wasikowska και Matthew Goode κερδίζουν όλες τις εντυπώσεις, ενώ η Nicole Kidman δείχνει να παραγκωνίζεται σε σύγκριση με την Mia. Για τους λόγους που εξηγούνται ηλικιακά, εγκληματολογικά και άρα ψυχολογικά. Το σίγουρο είναι πως και οι τρεις ηθοποιοί ξεδιπλώνουν τον χαρακτήρα τους, σε ένα ιδιαίτερο σύμπλεγμα που άλλοτε τους ενοχοποιεί και άλλοτε τους αθωώνει. Οι σκέψεις για την ταυτότητα του Charlie αλλάζουν διαρκώς και η αγωνία είναι διάχυτη καθ’ όλη την διάρκεια. Τελική η απάντηση έρχεται μέσα από βιωματικές εξελίξεις που σοκάρουν. Και κάπως έτσι θα ολοκληρώσουν το αποτέλεσμα που συγκαταλέγεται ως μια ακόμα απόδειξη της παιδικής και μετέπειτα ενήλικης εγκληματικότητας. Το απολαμβάνουμε εξίσου στον κινηματογράφο και στο σπίτι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Detachment

«Στη διάρκεια μιας θαμπής, σκοτεινής και αθόρυβης ημέρας... το φθινόπωρο εκείνου του έτους... καθώς τα σύννεφα κρέμονταν απειλητικά χαμηλά απ' τα ουράνια... και μόλις έχοντας διασχίσει, πάνω σε άλογο, μόνος... ένα απομονωμένο και θλιβερό κομμάτι της χώρας.. αργά βρέθηκα, καθώς έπεφτε το υγρό σκοτάδι... να κοιτάζω το μελαγχολικό Σπίτι των 'Ασερ. Ξέρω πως δεν ήταν όπως παλιά... αλλά μια ματιά στο κτίσμα... μου έφερε μια αίσθηση αφόρητης κατήφειας που πλημμύρισε το πνεύμα μου... κοίταξα το έρημο τοπίο τριγύρω... τους γυμνούς τοίχους... και τους λίγους λευκούς κορμούς, μαραζωμένων δέντρων... μέσα σε απόλυτη κατάθλιψη… Δεν υπήρχε ψυχρότητα... αλλά κάποιο ναυάγιο... μιας αηδιασμένης καρδιάς.» Η κοινωνική ταινία της εβδομάδας φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της αποσύνθεσης. Σε ένα σχολείο μιας περιοχής της Αμερικής οι καθηγητές χάνουν ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον για προσφορά στην μάθηση, καθώς τα προβλήματα στη

Pi

Γυρνάμε πίσω στον χρόνο, για να αναλύσουμε μια ταινία του 1998. Η ταινία Pi παρουσιάζει την ιστορία ενός μαθηματικού. Ο νεαρός αυτός ιδιοφυής είχε πνευματική ανησυχία ως προς τα πρότυπα που παρουσιάζουν οι μαθητικοί τύποι πράξεων και ήθελε να βρει την πηγή της ύπαρξης τους. Σε μια καθημερινότητα εμμονής και προσκόλλησης στον στόχο του, η ταινία μας παρουσιάζει την πορεία του από την ιδέα του μέχρι και την τελευταία του πράξη αφοσίωσης. Στην γρήγορη Αμερική με τις μεγάλες ευκαιρίες και κάθε φιλοσοφία, ο πρωταγωνιστής αναπτύσσει τις ιδέες του και χάνεται εντέλει μέσα σε αυτές. Σκηνοθετικά η ταινία εκφράζει το απόλυτο ψυχολογικό αποτέλεσμα της εμμονής, με το ασπρόμαυρο στοιχείο του χρώματος να κάνει πιο έντονο το συναίσθημα. Τα κοντινά πλάνα δείχνουν την απόλυτη αφοσίωση, ενώ η οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή του πρωταγωνιστή περιτριγυρίζεται από μυστηριακές μουσικές νότες και περίεργα βλέμματα. Παράλληλα η ταινία εντάσσει και το θρησκευτικό ιδεώδες στα εμμονικά πλαίσια, δίδο

Sin Nombre- Χωρίς Ταυτότητα

Sin Nombre- Χωρίς Ταυτότητα ... ♥ Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να το αρνηθείς.. είναι το διακριτό της ζωής… Υπάρχουν κάποιες πόλεις στις οποίες ισχύει η φράση «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός»… Υπάρχουν περιοχές σε όλο τον κόσμο, αλλά συγκεκριμένα για αυτή την ταινία στο Μεξικό.. όπου η τιμιότητα και η αγνή προσπάθεια δεν υφίσταται. Εκεί όπου η εξουσία είναι καθημερινή υπόθεση.. και μετατρέπεται σε βία. Γιατί έτσι είναι.. στις συμμορίες έχουν συνηθίσει να λένε: Η οικογένεια είναι πάντα οικογένεια.. Και αν παραβιάσεις αυτό τον νόμο.. είσαι νεκρός… Τσιάπας, Νότια του Μεξικού. Ο νεαρός «Κάσπερ» είναι χρόνια στην συμμορία και θεωρείται πλέον παλιός, ένας κλασσικός γκάνγκστερ, αφού έχει κλέψει, έχει σκοτώσει.. και ότι άλλο του ζήτησαν από την «οικογένεια». Παράλληλα, ο έρωτας του για την Μάρθα Μαρλέν τον κάνει πλέον λιγότερο σκληρό και όχι συνεπή στις υποχρεώσεις του. Είναι για εκείνος ο καλός της αλλά και μυστήριος Γουίλι.. Όταν θα μπεί στην «οικογένεια» ο πιτσιρι