Βρισκόμαστε στον
τελευταίο επίσημο μήνα του καλοκαιριού και αποφάσισα να συνεχίσω την προβολή
της τηλεοπτικής σειράς Girls.
Με θετικές κριτικές από γνωστούς και φίλους και την σύγκριση του με την
γυναικοπαρέα του Sex And The City δεν μπορούσα να το παραλείψω. Τελικά το Girls είναι μια πολύ μοναδική δημιουργία που ήρθε στους
τηλεοπτικούς δέκτες του HBO από τον Απρίλιο του 2012, με
30λεπτη διάρκεια και αν το συμπαθήσεις από τα πρώτα επεισόδια, γρήγορα θα δεις
και τις δυο σεζόν. Η Hannah, η Marnie, η Jessa και η Shoshanna είναι τέσσερεις φίλες που μένουν στην Νέα Υόρκη.
Η Hannah είναι μια φιλόδοξη
συγγραφέας, η Marnie είναι
βοηθός σε μια art gallery, η Jessa είναι η φιλελεύθερη και η επαναστάτρια της
παρέας, ενώ η Shoshanna η
ντροπαλή και αθεράπευτα ρομαντική ψυχή. Μετά την ηλικία των 20, η καθεμία με
την δική της προσωπικότητα, προσπαθεί να βρει την τέλεια εργασία, ή να
συνεχίσει δυναμικά εκεί που βρίσκεται. Στα πρώτα επεισόδια κυριαρχεί το
κωμικό-τραγικό στοιχείο και οι λάθος επιλογές στις ερωτικές σχέσεις. Παράλληλα
παρουσιάζονται και οι επαγγελματικές απαιτήσεις στην μεγαλούπολη των ιδεών και
της φιλοδοξίας. Βαθμιαία και ισότιμα παρουσιάζονται οι γονείς και τα αγόρια των
κοριτσιών, Adam, Ray, Charlie συνθέτοντας ένα γενικότερο πλάνο σχέσεων. Η φιλία, η αγάπη, η εργασία, η φιλοδοξία,
οι θυσίες, ο ρατσισμός, η πολιτική, η οικονομία, οι τάσεις της μόδας και η
ψυχολογία, είναι οι κυρίαρχες έννοιες που αναλύονται στο Girls. Και τελικά, παρόλα αυτά, παρ’ όλες τις
αντιθέσεις, τους τσακωμούς και τις αντιπαραθέσεις, οι πρωταγωνιστές
συμφιλιώνονται σε μια χαλαρή απογευματινή σύναξη. Καταλυτικό στοιχείο είναι πως
κανένας φαινομενικά και εμφανισιακά δεν μοιάζει με κανέναν, ενώ στην
πραγματικότητα όλοι το μόνο που ψάχνουν είναι αναγνώριση και αγάπη. Απολαυστικές
δυο σεζόν ενήλικης δημιουργίας και με την αναμονή της τρίτης σεζόν μέσα στο 2014. Το σενάριο και την σκηνοθεσία βρίσκεται η πρωταγωνίστρια Hannah, ή πιο σωστά Lena Dunham. Ενώ στους πρωταγωνιστικούς
ρόλους βρίσκονται οι: Lena Dunham,
Allison Williams, Jemima Kirke, Zosia Mamet, Adam Driver,
Alex Karpovsky.
«Στη διάρκεια μιας θαμπής, σκοτεινής και αθόρυβης ημέρας... το φθινόπωρο εκείνου του έτους... καθώς τα σύννεφα κρέμονταν απειλητικά χαμηλά απ' τα ουράνια... και μόλις έχοντας διασχίσει, πάνω σε άλογο, μόνος... ένα απομονωμένο και θλιβερό κομμάτι της χώρας.. αργά βρέθηκα, καθώς έπεφτε το υγρό σκοτάδι... να κοιτάζω το μελαγχολικό Σπίτι των 'Ασερ. Ξέρω πως δεν ήταν όπως παλιά... αλλά μια ματιά στο κτίσμα... μου έφερε μια αίσθηση αφόρητης κατήφειας που πλημμύρισε το πνεύμα μου... κοίταξα το έρημο τοπίο τριγύρω... τους γυμνούς τοίχους... και τους λίγους λευκούς κορμούς, μαραζωμένων δέντρων... μέσα σε απόλυτη κατάθλιψη… Δεν υπήρχε ψυχρότητα... αλλά κάποιο ναυάγιο... μιας αηδιασμένης καρδιάς.» Η κοινωνική ταινία της εβδομάδας φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της αποσύνθεσης. Σε ένα σχολείο μιας περιοχής της Αμερικής οι καθηγητές χάνουν ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον για προσφορά στην μάθηση, καθώς τα προβλήματα στη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου