Pi

Γυρνάμε πίσω στον χρόνο, για να αναλύσουμε μια ταινία του 1998. Η ταινία Pi παρουσιάζει την ιστορία ενός μαθηματικού. Ο νεαρός αυτός ιδιοφυής είχε πνευματική ανησυχία ως προς τα πρότυπα που παρουσιάζουν οι μαθητικοί τύποι πράξεων και ήθελε να βρει την πηγή της ύπαρξης τους. Σε μια καθημερινότητα εμμονής και προσκόλλησης στον στόχο του, η ταινία μας παρουσιάζει την πορεία του από την ιδέα του μέχρι και την τελευταία του πράξη αφοσίωσης. Στην γρήγορη Αμερική με τις μεγάλες ευκαιρίες και κάθε φιλοσοφία, ο πρωταγωνιστής αναπτύσσει τις ιδέες του και χάνεται εντέλει μέσα σε αυτές.

Σκηνοθετικά η ταινία εκφράζει το απόλυτο ψυχολογικό αποτέλεσμα της εμμονής, με το ασπρόμαυρο στοιχείο του χρώματος να κάνει πιο έντονο το συναίσθημα. Τα κοντινά πλάνα δείχνουν την απόλυτη αφοσίωση, ενώ η οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή του πρωταγωνιστή περιτριγυρίζεται από μυστηριακές μουσικές νότες και περίεργα βλέμματα. Παράλληλα η ταινία εντάσσει και το θρησκευτικό ιδεώδες στα εμμονικά πλαίσια, δίδοντας μια γενικότερη έννοια της ουσίας. Μια ιστορία αρκετά δύσκολη για το περισσότερο κοινό, καθώς εκφράζει την απόλυτη δραματική ταύτιση με την εξέλιξη της πορείας του. Σίγουρα όμως γοητεύει όσους θέλουν να παρακολουθήσουν κάτι που να θυμίζει ωμό ψυχολογικό θρίλερ, μα είναι πάνω από όλα, μια διαπίστωση αποφυγής κάθε έμμονης σκέψης. Ευχαριστούμε τον Χρήστο και τον Ιάκωβο που μας πρότειναν την ταινία. :))