Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Mortal Instruments: City Of Bones

Έφθασε η πολυαναμενόμενη πρώτη ταινία The Mortal Instruments: City Of Bones στους κινηματογράφους και επισπεύσαμε να την παρακολουθήσουμε μόλις σήμερα στα Village Cinemas. Η διάσημη μεταφορά βιβλίων στον κινηματογράφο κατάφερε να αντεπεξέλθει στις ανάγκες της κινηματογραφικής λήψης και να διαφοροποιηθεί τόσο από τα βιβλία του, όσο και από τις προγνωστικές μιμήσεις με Twilight και κυρίως Beautiful Creatures. Με ελάχιστες σκηνές που παραπέμπουν σε μερικά στοιχεία του Twilight, όπως η σκηνή με το πιάνο και στο Beautiful Creatures λόγω του αρχιτεκτονικού στυλ της κρυμμένης πόλης, το The Mortal Instruments: City Of Bones κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του σύμπαν που θα μας απασχολήσει. Μια ιδιαίτερη οικογένεια και οι προκλήσεις της, έως τα πέρατα του κόσμου με φαντασιακά στοιχεία μυθολογίας να περιπλέκονται στην ανθρώπινη πραγματικότητα. Μα και το σημείο της αρχαίας τραγωδίας παρουσιάζεται και αναπτύσσεται με ένα διαφορετικό τρόπο για να ξαφνιάσει και να εντυπωσιάσει.


Σκηνοθετικά η ταινία προσπάθησε και κατάφερε επιτυχώς να συγκεντρώσει όσα περισσότερα σημεία του βιβλίου (παρ’ όλες τις αλλαγές που ακούγονται) μπορούσε και εντέλει να παρουσιάσει μια σεναριακή δομή με αρχή – μέση και τέλος. Για όσους δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, ενημερώνονται για όλες τις πληροφορίες μέσα από καρέ δράσης, περιπέτειας, συναισθηματισμού και ελπίδας, σε έναν κόσμο γεμάτο εκπλήξεις. Μια ιστορία για μικρούς και μεγάλους που θα θελήσει το κοινό παρακολουθήσει πάνω από μια φορά. Με υπέροχα εφέ και τεχνολογικές καινοτομίες χωρίς να ξεφεύγουν τα πλαίσια της λογικής, μην το χάσετε!


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Detachment

«Στη διάρκεια μιας θαμπής, σκοτεινής και αθόρυβης ημέρας... το φθινόπωρο εκείνου του έτους... καθώς τα σύννεφα κρέμονταν απειλητικά χαμηλά απ' τα ουράνια... και μόλις έχοντας διασχίσει, πάνω σε άλογο, μόνος... ένα απομονωμένο και θλιβερό κομμάτι της χώρας.. αργά βρέθηκα, καθώς έπεφτε το υγρό σκοτάδι... να κοιτάζω το μελαγχολικό Σπίτι των 'Ασερ. Ξέρω πως δεν ήταν όπως παλιά... αλλά μια ματιά στο κτίσμα... μου έφερε μια αίσθηση αφόρητης κατήφειας που πλημμύρισε το πνεύμα μου... κοίταξα το έρημο τοπίο τριγύρω... τους γυμνούς τοίχους... και τους λίγους λευκούς κορμούς, μαραζωμένων δέντρων... μέσα σε απόλυτη κατάθλιψη… Δεν υπήρχε ψυχρότητα... αλλά κάποιο ναυάγιο... μιας αηδιασμένης καρδιάς.» Η κοινωνική ταινία της εβδομάδας φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της αποσύνθεσης. Σε ένα σχολείο μιας περιοχής της Αμερικής οι καθηγητές χάνουν ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον για προσφορά στην μάθηση, καθώς τα προβλήματα στη

Pi

Γυρνάμε πίσω στον χρόνο, για να αναλύσουμε μια ταινία του 1998. Η ταινία Pi παρουσιάζει την ιστορία ενός μαθηματικού. Ο νεαρός αυτός ιδιοφυής είχε πνευματική ανησυχία ως προς τα πρότυπα που παρουσιάζουν οι μαθητικοί τύποι πράξεων και ήθελε να βρει την πηγή της ύπαρξης τους. Σε μια καθημερινότητα εμμονής και προσκόλλησης στον στόχο του, η ταινία μας παρουσιάζει την πορεία του από την ιδέα του μέχρι και την τελευταία του πράξη αφοσίωσης. Στην γρήγορη Αμερική με τις μεγάλες ευκαιρίες και κάθε φιλοσοφία, ο πρωταγωνιστής αναπτύσσει τις ιδέες του και χάνεται εντέλει μέσα σε αυτές. Σκηνοθετικά η ταινία εκφράζει το απόλυτο ψυχολογικό αποτέλεσμα της εμμονής, με το ασπρόμαυρο στοιχείο του χρώματος να κάνει πιο έντονο το συναίσθημα. Τα κοντινά πλάνα δείχνουν την απόλυτη αφοσίωση, ενώ η οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή του πρωταγωνιστή περιτριγυρίζεται από μυστηριακές μουσικές νότες και περίεργα βλέμματα. Παράλληλα η ταινία εντάσσει και το θρησκευτικό ιδεώδες στα εμμονικά πλαίσια, δίδο

Sin Nombre- Χωρίς Ταυτότητα

Sin Nombre- Χωρίς Ταυτότητα ... ♥ Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να το αρνηθείς.. είναι το διακριτό της ζωής… Υπάρχουν κάποιες πόλεις στις οποίες ισχύει η φράση «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός»… Υπάρχουν περιοχές σε όλο τον κόσμο, αλλά συγκεκριμένα για αυτή την ταινία στο Μεξικό.. όπου η τιμιότητα και η αγνή προσπάθεια δεν υφίσταται. Εκεί όπου η εξουσία είναι καθημερινή υπόθεση.. και μετατρέπεται σε βία. Γιατί έτσι είναι.. στις συμμορίες έχουν συνηθίσει να λένε: Η οικογένεια είναι πάντα οικογένεια.. Και αν παραβιάσεις αυτό τον νόμο.. είσαι νεκρός… Τσιάπας, Νότια του Μεξικού. Ο νεαρός «Κάσπερ» είναι χρόνια στην συμμορία και θεωρείται πλέον παλιός, ένας κλασσικός γκάνγκστερ, αφού έχει κλέψει, έχει σκοτώσει.. και ότι άλλο του ζήτησαν από την «οικογένεια». Παράλληλα, ο έρωτας του για την Μάρθα Μαρλέν τον κάνει πλέον λιγότερο σκληρό και όχι συνεπή στις υποχρεώσεις του. Είναι για εκείνος ο καλός της αλλά και μυστήριος Γουίλι.. Όταν θα μπεί στην «οικογένεια» ο πιτσιρι